– Ma pani najpiękniejszego psa w całym Ciechocinku- mówi do mnie mężczyzna podpierając się o kulach- jestem byłym wojskowym i znam się na psach- jednocześnie wyciąga do mnie dłoń na powitanie. W ten sposób rozpoczęliśmy zwiedzanie Ciechocinka, od fontanny „Grzybek” i od przemiłego spotkania, bo któż nie lubi pochwał dotyczących swojego czworonożnego przyjaciela. Dzisiaj mogłam wziąć tylko jednego collie, a wyboru dokonała Marta.
W trakcie, gdy mężczyzna rozwodził się nad urokiem najpiękniejszego psa, po mojej głowie przegalopowało stado myśli- A co byłoby gdyby była ze mną cała piątka? Musielibyśmy przy „Grzybku” tak z marszu urządzić wybory Miss Ciechocinka!
Z Torunia do Ciechocinka to tylko 23 km czyli 30 minut jazdy samochodem. My wybraliśmy urokliwą trasę przez Wołuszewo, skąd bezpośrednio parkuje się przy tężniach.
Nasza trasa spacerowa po Ciechocinku to :
1) Fontanna Grzybek- położona w samym środku miasta, zaprojektowana w roku 1926 przez Jerzego Raczyńskiego, stanowi obudowę źródła nr 11 głębokiego na 414 metrów odwiertu solanki, skąd pompowana jest ona do tężni ciechocińskich. W tym miejscu kuracjusze przysiadają się wdychając powietrze bogate w jod.
2) Neogotycki kościół św. św. Piotra i Pawła z lat 1877-1884 wg proj. Edwarda Cichockiego w pobliżu kościoła stoi postać Matki Boskiej w białej szacie z niebieską chustą
3) Alejka osadzona bzami i znajdujący się na drodze z kościoła do parku zdrojowego
4) Park zdrojowy, a w nim pijalnia wód mineralnych ( Kursaal) w drewnianym pawilonie w stylu szwajcarskim według projektu Edwarda Cichockiego (1880). Można tutaj kupić wody mineralne w butelkach lub za 1 zł bez ograniczeń ilościowych nalać sobie lekko słonej wody mineralnej Krystynki wprost ze źródła.
5) Muszla koncertowa w stylu zakopiańskim według projektu Pawła Feddersa (1909) i fontanna „Jaś i Małgosia” (1926). Niestety obecnie jak to wieść niesie wśród przechodzących kuracjuszy Małgosia wyruszyła w długą, a Jasiu jej szuka. Kiedy
znajdzie, nie wiadomo.
6) Tężnie – największa w Europie konstrukcja drewniana do odparowywania wody z solanki, zostały zaprojektowane przez Jakuba Graffa – profesora Akademii Górniczej w Kielcach, uznane za zabytek myśli technicznej. Pomysłodawcą budowy tężni był Stanisław Staszic.
Tężnia I i II wybudowana w latach 1824-1833, zaś tężnia III w roku 1859.
Tężnia numer I o długości 648 metrów, pojemności 5000-5800 m3
Tężnia numer II o długości 719 metrów, pojemności ok. 6000-6300 m3
Tężnia numer III o długości 333 metrów, pojemności ok. 2900 m3
Wysokość tężni wynosi 15,8 m. Szkielet tężni stanowi około 7000 wbitych w ziemię dębowych pali, na których umieszczono
świerkowo-sosnową konstrukcję wypełnioną tarniną , po której spływa solanka. Nam szczególnie spodobało się chodzenie blisko konstrukcji tężni.
Mechanizm budowy tężni można zobaczyć wchodząc do góry na tężnie I i III. Solanka pompowana ze źródła wtłaczana jest na górę tężni do korytek zainstalowanych na szczycie. Stamtąd przesącza się kroplami po ścianach tężni, skąd paruje tworząc wokół tężni bogaty w jod mikroklimat.
Najmniejsze stężenie jest na tężni nr I (9%), tężnia nr II (16%) a największe na tężni nr III (30%). Z tężni III solanka rurociągami płynie do warzelni soli, gdzie następuje etap produkcji soli. W Ciechocinku podstawą leczenie różnych chorób są wody lecznicze pochodzące ze rodeł solankowych z tego terenu tj. chlorkowo-sodowe, bromkowe, jodkowe, żelaziste,
borowe, które pochodzą z licznych na tym terenie źródeł solankowych.
Wejście pod tężnie jest płatne. Bilet normalny kosztuje 3 zł, zaś ulgowy 1,5 zł. Można wykupić karnety tygodniowe. Wejście do góry na tężnie jest oddzielnie płatne.
