Po Prowansji warto spacerować, a historia, która wydarzyła się Fontvieille jest tego dobrym przykładem. Przyjeżdża tutaj młody paryski dziennikarz Alphonse Daudet. Odpoczywa, spaceruje po wzgórzach tej okolicy, rozmawia z mieszkańcami, i odkrywa okoliczne młyny. I tak powstają jego opowiadania satyryczne „Listy z mojego młyna”, które przynoszą mu rozgłos. Pisarz staje się piewcą Prowansji, a wiatrak symbolem Prowansji.
Alphonse Daudet – przyjeżdża do Fontvieille po raz pierwszy w roku 1860, i tak przyjeżdża tutaj aż do roku 1891, a już w roku 1866 powstają „Listy z mojego młyna”.
W 1954 roku Marcel Pagnol zrealizował film „Listy z mojego młyna” , adaptacja czterech z tych listów: L’Élixir du révérend père Gaucher , Le Secret de maître Cornille , Les Trois Messes basses et Le Curé de Cucugnan .
Młyn przy którym parkujemy GPS ( N 43.71935, E 4.711858 ) nosi nazwę Le Moulin de Daudet. Czy to jednak jest właśnie ten inspirujący młyn?
Alphonse Daudet nigdy nie mieszkał w młynie, ale lubił spacerować w tej okolicy. W tym miejscu były cztery młyny. NIkt nie może określić, który to był ten inspirujący młyn, gdzie lubił odpocząć i pisać.
Miasto wybrało ten najlepiej zachowany i nazwało go Moulin de Daudet. Prawdziwe imię tego młyna St.Pierre.
Młyn, ten został zbudowany w 1814 rok. mierzy 5,60 m wysokości. należy od grupy tzw młynów Rzym. Przestał pracować w 1915 roku
Młyn Daudet jest główną atrakcją Fontvieille. Jest nawet jednym z głównych symboli Prowansji.
W 1954 roku Marcel Pagnol zrealizowane Listy z mojego młyna , adaptacja czterech z tych listów: eliksir Ojca Gauchera , The Secret Mistrza Cornille , trzech Mszy Niskich i Wikariusz Cucugnan .
L’Élixir du révérend père Gaucher , Le Secret de maître Cornille , Les Trois Messes basses et Le Curé de Cucugnan .