Opowieść ciupagą kreślona – dzień 2

Nawet po przejściu przez całe komnaty prywatne i reprezentacyjne, zbrojownię i zaginiony wawel, nie było mowy o żadnym odpoczynku – prosto z dziedzińca ruszyliśmy w kierunku katedry. Zachwyciliśmy się ciekawymi rzeźbami i malowidłami, lecz przede wszystkim czuliśmy się bezpośrednio zanurzeni w historii Polski, której kolumny stanowią złożeni tutaj królowie i królowe, osoby dzięki którym między innymi nasz kraj jest dziś taki właśnie, a nie inny !!!!!!! Po zwiedzeniu katedry zeszliśmy pod ziemię, by zobaczyć na własne oczy grób Piłsudskiego i grób pary prezydenckiej, zeszliśmy na pewien czas z Wawelu, słysząc rozpaczliwe wołanie naszych nóg o odpoczynek.

Po kolejnym spacerze mogliśmy wreszcie wejść do smoczej jamy. Zeszliśmy w dół krętymi schodami prosto do jaskini, znanego nam wszystkim z legend mieszkania smoka wawelskiego. Błądziliśmy wśród skalnych tuneli, wpatrywaliśmy się w wyrzeźbione przez wodę delikatne nacieki i ciekawy formy skalne, wciskaliśmy się pomiędzy wąskie przejścia – jak to w jaskiniach tego typu ma zwyczaj bywać. Niestety ledwo zdążyliśmy życia jaskiniowców zaznać, a już powitało nas światło dzienne i wielka rzeźba smoka wawelskiego czekającego na nas niecierpliwie tuż przy wyjściu. Wdrapałem się na skałę i usadowiłem się tuż przy jego metalowych łapach, a mamie prawie całkowicie przypadkowo udało się uchwycić moment, kiedy z jego paszczy wydobywał się ogień (ofiar na szczęście nie było;).

Poszliśmy więc ulicą floriańską w kierunku Barbakanu, zastanawiając się, czym Kraków zdolny jest nas jeszcze zachwycić. Po drodze wstąpiliśmy jeszcze do założonej w 1895, legendarnej Jamy Michalika, mówiąc jaśniej kawiarni literackiej – przepływaliśmy przez jej atmosferę ciszy, poznawaliśmy pełne drewnianych przedmiotów pomieszczenia stylizowane na stare pokoje w dawnej karczmie, słuchaliśmy muzyki wypływającej cicho z głośników. Trzeba powiedzieć – idealne miejsce do pisania i wymyślania;).

Przechodząc przez bramę floriańską dotarliśmy do okrągłej twierdzy o bardzo grubych murach zwanej przez wszystkich Barbakanem. Do środka wejść nam się nie udało, lecz samo obejście go zrobiło na nas już duże wrażenie, sprawiło że zrozumieliśmy rycerzy, którzy gdy szli na oblężenie Krakowa specjalnie kierowali się na jego mury z innej strony, bojąc się murów tej twierdzy. 

Przeszliśmy się jeszcze po dwóch basztach, porobiliśmy sobie zdjęcia koło postawionej na rowerze maszynki wyrzucającej bańki mydlane i już udaliśmy się w drogę powrotną do naszego samochodu.

Po drodze wstąpiliśmy do sukiennic, a gdy stwierdziliśmy, że nasze żołądki ponownie potrzebują posilenia, usiedliśmy przy stole pobliskiej restauracji i zamówiliśmy sobie coś do jedzenia, czego oczywiście wcześniej nie jedliśmy. Właśnie wtedy przypomniałem sobie, że jest już siódma, a ja miałem jeszcze wstąpić do sklepu, by kupić sobie pamiątkową pozytywkę. Po chwili zastanowienia postanowiłem ile sił w zmęczonych nogach pobiec do stoiska, gdzie ją widziałem. Szczęście, że to zrobiłem, bo w momencie gdy przybiegłem na miejsce, sklep był już zamykany – zdążyłem jednak poprosić sprzedawczynię o pokazanie mi pozytywek. Po przeglądnięciu i przesłuchaniu wszystkich mnie interesujących zdecydowałem się wybrać tą wygrywającą melodię ze „Stairway to Heaven”, jako że już wcześniej zdążyłem kupić sobie koszulkę z okładką albumu „IV” Zeppelinów..