Uparłam się. Chciałam koniecznie nocować wśród trufli. Choć przyznam się, że magnesem przyciągającym w to miejsce, było także zdjęcie domu z zapraszającym do odwiedzin psem. Trufle, las, cisza i pies. Dopięłam swego. Byliśmy na plantacji truflii (Truffière). Trufle znane są już w 3000 lat pne , dla mnie było to pierwsze spotkanie oko w oko z truflami.
Po wąskiej drodze, na której skuter przymocowany do kampera chciał odłączyć się od nas i pojechać w inną stronę, dotarliśmy do dużego, zielonego placu pośród dębowych drzew. Znajdowaliśmy się w południowo-wschodniej części Francji ( Drôme, Vaucluse, Alpy Wysokie i Var), gdzie produkowane jest aż 80% francuskich trufli.
Dookoła nas znajdowały się posadzone stosunkowo gęsto dęby w większości nawadniane kropelkowo, często obrośnięte bluszczem z ostrzegawczym napisem, nie wchodzić pomiędzy drzewa, teren prywatny.
W oddali było widać szczyty Alp Wysokich.
Zaparkowawszy kampera poszliśmy przywitać się z gospodarzami Domaine Bramarel -Ayme Truffe umawiając się jednocześnie na poranne spotkanie To niezwykłe miejsce, gdyż trufle hoduje się tutaj od czterech pokoleń. Kiedy w 1800 roku inwazja filoksery niszczyła winogrona postanowiono zasadzić pierwsze dęby. W roku 1850 zbierano już pierwsze trufle i tak dzieje się do dziś dnia.
Trufle to jadalne grzyby należące do rodziny truflowatych (Tuberaceae), żyjące w całości pod ziemią w symbiozie w korzeniami drzew. Trufla ma trzy wymagania drzewo, ziemia i specyficzny klimat. W Europie istnieją 32 gatunki trufli, jednak w większości ta ilość rodzajowa jest znikoma i mało uprawiana. Na tutejsze plantacji truflii (truffière) znajduje się pięć odmian trufli- TUBER MELANOSPORUM, TUBER BRUMALE, TUBER AESTIVUM, TUBER UNCINATUM oraz TUBER MAGNATUM PICO!!
TUBER MELANOSPORUM ( appelée „truffe noire” ou „truffe du Périgord” ou „rabasse”. ) Appellation „Le Diamant Noir”, trufla czarnozarodnikowa, Trufla perygordzka – dostępna od 1 grudnia do 31 marca, i wielkości do orzecha włoskiego do jabłka, choć wyjątkowo zdarzają się okazy, a znaleziono taki na tej plantacji o wadze aż 1,01 kg. Trufla z zewnątrz jest ciemna, pokryta graniastymi guzkami. Środek trufla ciemnofioletowoczarny jest przesiąknięty białymi żyłkami, które brązowieją z wiekiem. Dwa inne podobne gatunki trufli jak trufla letnia ( tuber aestivum) i trufla zimowa (Tuber brumale), posiadają miąższ o jaśniejszym kolorze. Trufla żyje w symbiozie z drzewami tj. francuskie dęby, leszczyna, wiśnia i inne drzewa liściaste. Trufla posiada zapach przypominający zarośla, truskawki, mokrą ziemię lub suszone owoce z nutą kakao. Gdy jest ogrzewana jej smak staje się lekko ostry i gorzki. To właśnie ta część Francji odpowiada za ponad 80% produkcji krajowej.
TUBER BRUMALE ( appelée „La musquée”) trufla zimowa, żyje w symbiozie z drzewami tj. dąb, leszczyna, sosna, dostępna od 1 grudnia do 31 marca, Często bywa mylona z truflą czarnozarodnikową. Trufla wielkości orzecha włoskiego, zaś wyjątkowo wielkości mandarynki, kształt mniej lub bardziej kulisty. Ciało w odcieniu szarości, posiada grube białe żyły. Trufla o silnym i przyjemnym zapachu piżmowym, stanowi tylko 5 % produkcji czarnych trufli.
TUBER AESTIVUM ( appelée „truffe d’été” ) czyli trufla letnia, dostępna do 1 maja do 31 września, Gatunek ten rozwija się w lasach liściastych (czasami iglastych), często pod bukami lub dębami, na wapiennych glebach. Z zewnątrz okrywa jest gruba, czarnobrązowa, pokryta piramidkowymi guzkami, w środku początkowo biaława, potem żółtawa lub oliwkowobrązowa, z białawym, marmurkowatym wzorem na przekroju. Włochy i Francja mają znaczą produkcję tego gatunku. Smak, rozmiar i kolor trufli letnich jest podobny do trufli Burgundii, ale ich zapach jest mniej intensywny.
TUBER UNCINATUM ( appelée „truffe de bourgogne” ou „truffe d’automne”) Appellation „TRUFFE” non autorisée czyli jesienna trufla, nazwana także jako Trufla francuska Burgundii, Trufla Szary. Adolphe Chatin określony jako jako trufel Burgundii i Szampanii, dostępna od 15 października do 31 stycznia. Żyje w symbiozie z różnymi drzewami tj: dąb, leszczyna, grab, buk i sosna. Trufle e są stosunkowo duże. Ich brązowe lub czarne poszycie zewnętrzne tworzy brodawki piramidalne przypominające chropowatą korę.
TUBER MAGNATUM PICO ( appelée „truffe de blanche d’Italie”, „truffe du Piémont” ou „truffe d’Alba”) Appellation „TRUFFE BLANCHE” zwana białą truflą w Włoch, dostępna od 1 września do 31 grudnia. Trufla o wielkości od 2 do 9 cm, jest kulista, nieregularna, gładka, o kolorze ochry, oliwkowo-żółta, zielono-szara czasami. Posiada charakterystyczny zapach czosnku, sfermentowanego sera. Rośnie z drzewami liściastych (topola, lipa, dąb itp). Odkryta niedawno we Francji tj. od 15 listopada 2011 ustalono na podstawie badań w Narodowym Instytucie Badań Rolniczych, że odmiana ta rośnie w południowej Francji w Drôme.
Poranek tego dnia był słoneczny, pełen niezwykłych doświadczeń. Było bliższe poznania psów znajdujących trufle, a na tej plantacji od dawna są to właśnie labradory.
Nauka psa mającego szukać trufli można szkolić do tego zadania pierwszych dnia życia. Zapach trufla musi być dla nich miły i upragniony. Dlatego piją mleko z sutków posmarowanych oliwą truflową, jedzą trufle, bawią się truflami, aż wreszcie mają je znajdować.
Oddając się głaskaniu psów czekaliśmy na spotkanie z truflami. Z sąsiedniego pomieszczenia wyszedł właściciel kładąc przed nami na drewnianym stole tacę pełną trufli. – Świeże trufle wybierajcie!
Nachyliłam się na tacą. Pachną!
Były to TUBER AESTIVUM czyli trufle letnie. Macie ochotę na omlet z truflami ?
Ania, Francja 2015